نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (1197 )
https://telegram.me/adabvaerfan
سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء نوزدهم ـ صفحه 367 )
( قسمت پنجـــم )
خستــه ی روزگار
( جزء نوردهم صفحه 368 آیه 22 )
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ تِلْکَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَیَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِی إِسْرَائِیلَ
ترجمه لفظی آیه شریفه :
و [آیا] اینکه فرزندان اسرائیل را بنده [خود] ساخته اى ،
نعمتى است که منتش را بر من مى نهى؟
نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :
موسی چون به فرعون رسید ،
و او را به توحید دعوت کرد ؛
و لختی آیات و معجزات ظاهر ساخت ؛
فرغون سر وا زد ،
و بر موسی منت نهاد ؛
که تو را نه من پروردم ؟
و از کودکی به بزرگی رسانیدم ؟
موسی از روی انکار پاسخ داد :
که بر من سپاس چه نهی ؟
با اینکه بنی اسرائیل را به بردگی گرفتی ؛
خود که را رسد که بنده گیرد ؟ و خداوندی کند ؟
مگر خدای همه ی جهانیان و پروردگار عالمیان !
فرعون پرسید : پروردگار عالمیان کیست و چیست ؟
فرعون این پرسش را بی ادب وار کرد !
موسی در تعظیم شد و گفت :
خدای آسمانها و زمین ؛ و آنچه میان آنهاست ؛
و اگر تو نمی دانی و به توحید راه نمی بری ؛
همه ی آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست ؛
همه نشان و گواه بر خداوندی و یگانگی اوست !
و موجودات و هستی ها همه آیات قدرت او هستند !
تاریخِ ازل و ابد ؛
کوچکترین لحظه در بدایت اقبـــــــال او ؛
هر دو ســــــــــرای ؛
کمترین ذره ای در شعـــــاع فضـــــل او ؛
همگی ساختگان خدمت و سوختگان محبت اویند ؛
و خستـــــــــگانِ محبتِ عــزیـــــــــزانِ حضــــــرت او ؛
خداوندی که همه ی ثنــــــا ها را سزاوار است ،
چـــه ؛ در ذات ، بی نظیـــــــــــر ؛
و در صفات، بی یــار است ؛
و در کامرانی ، با اختیار ؛
و در کارسازی ، بی اختیار است !
گناهکاران را آمــــــــرزگار ؛
با مفلسان ، نیکوکار ؛
آورنده ی تاریکی هـــا ؛
پدید آرنده ی روشنـــــــــائی ها ؛
بیننده احوال و داننده ی اسرار است !
با رنگِ رخِ تــو لاله بی مقدار است
با بوی سر زلف تو عنبر خوار است
موضوع :